Wanneer, terwijl de prachtige vallei met damp om me heen wemelt, en de meridiaanzon het bovenoppervlak van het ondoordringbare gebladerte van mijn bomen treft, en maar een paar verdwaalde glimpen de binnenste heiligdom stelen, gooi ik mezelf neer tussen het hoge gras door de druppelstroom; en terwijl ik dicht bij de aarde lig, worden door mij duizend onbekende planten opgemerkt: als ik het geroezemoes hoor van de kleine wereld tussen de stengels, en bekend raak met de ontelbare onbeschrijfelijke vormen van de insecten en vliegen, dan voel ik de de aanwezigheid van de Almachtige, die ons naar zijn eigen beeld heeft gevormd, en de adem van die universele liefde die ons draagt en ondersteunt, zoals het in een eeuwigheid van gelukzaligheid om ons heen zweeft; en dan, mijn vriend, wanneer de duisternis mijn ogen overspoelen, en hemel en aarde in mijn ziel lijken te wonen en haar kracht absorberen, zoals de vorm van een geliefde meesteres, dan denk ik vaak met verlangen, Oh, zou ik deze opvattingen kunnen beschrijven , kon op papier alles wat in mijn binnenste zo vol en warm is op papier zetten, dat het de spiegel van mijn ziel zou kunnen zijn, zoals mijn ziel de spiegel is van de oneindige God!
Oh mijn vriend – maar het is te veel voor mijn kracht – ik zink onder het gewicht van de pracht van deze visioenen! Een prachtige rust heeft mijn hele ziel in bezit genomen, zoals deze zoete ochtenden van de lente die ik met mijn hele hart geniet. Ik ben alleen en voel de charme van het bestaan op deze plek, die is gemaakt voor de gelukzaligheid van zielen zoals de mijne.
Ik ben zo blij, mijn beste vriend, zo opgeslorpt in het voortreffelijke gevoel van een rustig bestaan, dat ik mijn talenten verwaarloos. Ik zou niet in staat zijn om op dit moment een enkele slag te maken; en toch heb ik het gevoel dat ik nooit een grotere kunstenaar was dan nu.
Wanneer, terwijl de prachtige vallei met damp om me heen wemelt, en de meridiaanzon het bovenoppervlak van het ondoordringbare gebladerte van mijn bomen treft, en maar een paar verdwaalde glimpen de binnenste heiligdom stelen, gooi ik mezelf neer tussen het hoge gras door de druppelstroom; en terwijl ik dicht bij de aarde lig, worden door mij duizend onbekende planten opgemerkt: als ik het geroezemoes hoor van de kleine wereld tussen de stengels, en bekend raak met de ontelbare onbeschrijfelijke vormen van de insecten en vliegen, dan voel ik de de aanwezigheid van de Almachtige, die ons naar zijn eigen beeld heeft gevormd, en de adem van die universele liefde die ons draagt en ondersteunt, zoals het in een eeuwigheid van gelukzaligheid om ons heen zweeft; en dan, mijn vriend, wanneer de duisternis mijn ogen overspoelen, en hemel en aarde in mijn ziel lijken te wonen en haar kracht absorberen, zoals de vorm van een geliefde meesteres, dan denk ik vaak met verlangen, Oh, zou ik deze opvattingen kunnen beschrijven , zou op papier alles kunnen imponeren dat zo vol en warm in mij leeft.
Add a Comment